*Pieskie Forum*

Cavvy

Kraj pochodzenia

Niemcy

Wygląd

Silny, długowłosy, średniej wielkości pies, odporny na wahania temperatury. Różnice płci są wyraźne, sylwetka lekko wydłużona, prostokątna.

Wielkość

Wzrost: pies 63 - 70 cm, suka 58 - 65 cm. Wadą jest wzrost poniżej minimalnego i więcej niż 3 cm powyżej maksymalny.

Szata

Włosy mocne i długie, lekko faliste, przylegające, z niewielką ilością podszerstka. Dłuższe na piersi, brzuchu, tylnej części przednich kończyn, tylnej części uda i na ogonie. Lokowata okrywa jest wadliwa.

Maść

Blond - kolor średniozłoty, błyszczący, rozjaśniający się na brzuchu i nogach. Czarna podpalana - szata czarna z podpalaniem od średnio - do ciemnozłotego. Znaczenia na głowie występują na bokach kufy, nad oczami i na podgardlu. Na piersi występują jako dwie plamy, nie powinny jednak schodzić na kończyny przednie. Podpalania znajdują się także na wszstkich kończynach i pod ogonem. Wszystkie znakowania powinny wyraźnie odcianać się od koloru zasadniczego. Czarna - mocny, jednolity czarny kolor na całym ciele. U wszystkich odmian dopuszczalna jest mała, biała plamka na przedpiersiu oraz pojedyncze białe włosy na palcach i końcu ogona. Wargi, brzegi powiek i opuszki palców muszą być czarne.

Głowa

Silna, z szerokim czołem i wyraźną bruzdą. Grzbiet nosa prosty. Pysk i czaszka są nieco wydłużone. Stop dobrze zaznaczony (słabo widoczny stop jest wadą). Kufa zwęża się ku wierzchołkowi nosa i nie powinna przekraczać długości mózgowioczaszki. Nos czarny, u psów o jasnej maści - brązowy. Uzębienie kompletne, zgryz nożycowy.

Oczy

Owalne, niezbyt daleko od siebie umieszczone. Nie mogą być wyłupiate ani zbyt głęboko osadzone. Kolor od średniego do ciemnego brązu.

Uszy

Zwisające, trójkątne, przylegające do głowy i wysoko osadzone, powinny sięgać przynajmniej do kącika warg. Końce uszu lekko zaokrąglone. W spoczynku leżą płasko, w skupieniu unesione nieco do przodu.

Tułów

Klatka piersiowa głęboka, szeroka i silna. Grzbiet prosty i mocny, lędźwie silne i nieco wydłużone, zad średniej długości, lekko zaokrąglony (przebudowany zad jest wadą).

Kończyny przednie

Silne i proste, łopatka długa i skośnie ustawiona, łokcie przylegające. Nadgarstek silny, śródstopie nieco ukośnie ustawione.

Kończyny tylne

Silne, umiarkowanie kątowane. Udo i podudzie dobrze umięśnione, staw skokowy silny i nisko położony.

Ogon

Mocno owłosiony, sięa przynajmnej do stawu skokowego, ale nie do ziemi. W spoczynku luźno opuszczony, gdy pies jest pobudzony - wyginany ponad grzbietem.

Cavvy

OPIS CHARAKERU I RASY

Hovawart to stara, niemiecka rasa psów służących do pilnowania gospodarstw chłopskich. Ale w swoich dziejach Hovawart był nie tylko psem podwórzowym – pracował również jako obrońca stad i towarzyszył myśliwym w polowaniu na grubą zwierzynę. W Średniowieczu hovawart był ponoć w Niemczech jedynym psem, za którego zabicie groziła kara pieniężna. Najstarsza prawnicza księga niemiecka, wydana w 1380 w Augsburgu Sachsenspilen wspomina psa rasy Hovewart , za którego kradzież, zabicie lub okaleczenie wymagana była grzywna stanowiąca równowartość psa plus trzy szylingi.

Hovawart to najmniej molosowaty z molosowatych, typu górskiego Wzrost jak na tę grupę niezbyt duży - pies 63-70 cm, suka 58-65. Sierść raczej długa, jedwabista, z obfitymi portkami na tylnych nogach i bogato owłosionym ogonie. Nie ma podszerstka (bardzo ważne, bo nie ma w domu kudłów, a mokry pies nie śmierdzi). Występuje w 3 odmianach maści: blond (w Polsce i Czechach b. popularny), czarny (najrzadszy) i czarny podpalany. Uszy opadające, ogon długi, nisko noszony, w chwilach podniecenia i ataku uniesiony ponad grzbiet. Typowy, duży pies podwórzowy, doskonały stróż, mimo że bardzo mało szczeka. Jeśli już, to szczekania i warczenia hovka nie wolno lekceważyć, bo nigdy nie jest nieuzasadnione.

Jego chłopskie pochodzenie zapewnia mu żelazne zdrowie i kondycję. Rasa prawie nie jest dotknięta dysplazją (ok. 10-15%). Mimo stosunkowo dużego wzrostu jest bardzo skoczny i zwinny. Pies o zdecydowanie wszechstronnych umiejętnościach, ale najlepiej pracuje na śladzie (ma rewelacyjny węch) i dzięki temu znalazł miejsce w ekipach ratowniczych wielu krajów. Ostatnio, ze względu na swój wyjątkowo zrównoważony charakter, jest coraz częściej używany jako pies-przewodnik niewidomych.

Każdy hovawart wymaga starannego szkolenia i długiej socjalizacji. Jeżeli będzie np. wychowywany w domku z ogródkiem, w odosobnieniu od ludzi i innych psów, mogą być kłopoty. Samce maja, jak to samce, skłonność do bijatyk (na ogół nie zaczepiają pierwsze, ale konfrontacje – jeśli już do nich dojdzie - są krwawe). W ogóle jest to duży obronny pies, bardzo dumny i pewny siebie.

Choć hovawart-blondyn przypomina goldena, to pod względem charakteru nie ma z nim niczego wspólnego. Uczy się bardzo łatwo, ale wyuczone zachowania wykonuje na swój sposób. Dokładnie odróżnia prawdziwą pracę od realnego zagrożenia, niebezpieczny atak od udawanego „pajacowania" pozoranta. Bardzo miły i dość łatwy (ale po ułożeniu) pies na co dzień i dość trudny na zawody. Pracuje raczej dla własnej, a nie przewodnika przyjemności. Bardzo ciekawski – wszędzie musi wsadzić swój nos.

Do wielkich zalet, natomiast, należy jego przywiązanie (dosłowne) do przewodnika, – hovawarta nie można zgubić, za nic nie odejdzie dalej niż 20 –30 m.

Mimo jego „miłej” aparycji nie można zapominać, że jest to pies użytkowo-obronny ; wychowywać go trzeba pod takim kątem i nie zapominać, że z pluszowego niedźwiadka wyrasta ok. 40 kg mocnego psa z charakterem.

Przyszły właściciel musi również wytrzymać młodzieńczy temperament hovka, co przy jego gabarytach nie zawsze jest proste. W wieku około trzech lat bardzo statecznieją i godnie reprezentują swoją rasę.